Piše Vanja Zlatović
Putin, pa njegov zamjenik u Vijeću za nacionalnu sigurnost, Nikolaj Patrušev, naftaš Igor Sečin, direktor FSB, Aleksandar Bortnikov…ti ključni ljudi Vladimira Putina, bili su visoko pozicionirani zaposlenici KGB, ministar Šojgu i Kozak bili su u sličnoj ideološkoj i prisilnoj strukturi, novi član je tek patrijarh Kiril, da, čini se još jasnije da su ortodoksni crveni, tek zamijenili ideologiju komunizma, mješavinom klerofašizma i imperijalizma, i to je tako poznato svakom dobronamjerniku iz naših krajeva.
Okrutna i bešćutna priroda komunističkog oblika prisile, koja s idejom socijalne pravde nema dodirne točke, našla je saveznika i najamnika upravo tamo gdje, ideološki, nije smjela. U crkvi.
Ali pravoslavlje jest nacionalno, državno, tu nema nadnacionalnog “da smeta”, nema dalekog Vatikana, stranih utjecaja, niti tlapnji o savjesti, ono je strukturalno takvo da prvo blagoslovi topove i Škorpione, i vidi se iz diskusija po društvenim mrežama da je svaki srpski komentator koji govori protiv rata, ovog ili onih iz 90-ih, govori kao pacifist, humanist, ljevičar, ako je bilo što, ali nikad ne govori kao pravoslavac.
A i svi su se beskrajno obogatili, ti bivši predstavnici …avangarde radničke klase, koji su postali, preko Genexa i sovjetskih energetskih kompanija, ovo što su sad.
Kiril se moli za ruske vojnike koji brane ruske svetinje od “sila zla”, u drugoj zemlji, tu nema niti minimalne distance, paralelno, Porfirije govori o sukobu dvojice braće, Ukrajine i Rusije, njemu su napadač i napadnuti isto, kao i Vučiću i Putinu.
Oni su vojnici nacionalnog imperijalizma, kao i neki tenkovski pukovnici, tu nema neslaganja.
Zapad je stvorio najgore moguće zločine, ali, makar privremeno u podrumu, zadržao kritičku misao, slično islamskoj predodžbi poistovjećivanja vjerskog i državnog….kombinacija ex komunističkog kadra iz prisilnih službi i pravoslavlja, to je pakt bez kočnica i koji ne sumnja u sebe, bar koliko su Stepinac i …vidite, u ožujku 1941. Goebbels zabranio je sve crkvene medije, pod izgovorom “nestašice papira”. Jer se počelo u tim medijima pisati o božjoj kazni koja snađe svako osvajanje.